Nowi goście, nowe trofea. (Komnata Sharkona)

Pier stał tak kilka sekund. Nagle otrząsnął się. Nie chciał łamać prośby orka. Ciekawość była silna, nawet bardzo, ale chciał być jednak słowny i uszanować decyzję gospodarza. Dlatego odwrócił się do drzwi i krzyknął:

- Naya, Shark, jesteście cali? Nic wam nie jest? - nagle usłyszał piski. Nie wiedział co je może wydawać. Miał jednak nieodparte wrażenie, że głos jest wydawany przez jakiś rodzaj ptaka. Stał w drzwiach, ciemna otchłań go wzywała, jednak stał czekając na odpowiedź.

- Żyjecie?! - krzyknął jeszcze raz elf.

Poklepała rękę orka, którą trzymał jej na ramieniu bo go wesprze.
- Nie ma problemu, nakarmimy je we dwoje a ja uwielbiam polowanie. Dookoła twierdzy wiele pożywienia biega.
Obległo ją całe stadko ocierając się, po swojemu piszcząc bo uznało ją za zastępstwo matki. Zawsze była opiekuńcza, swoich dzieci nie miała to może się hipogryfami zająć.
- Damy radę je wyciągnąć, nie bój się.
Z pomocą jakiegoś maga uśpią wtedy pół twierdzy czy całą i po sprawie. W końcu dobry uczynek zrobili a mieć do pomocy takie stworzenia to cud. Potem usłyszała maga jak nawołuje.
- Nastraszmy go..
Podeszła do dzika, nasmarowała się krwią a potem położyła na ziemi by maluchy ją obeszły i lizały. Krzywdy nie zrobią bo ją zaakceptowały, oby tylko ork udawał, że one jedzą Nay.

Sharkon przyjrzał się zachowaniu kocicy zastanawiając się co wyprawia. W końcu do jego głowy dotarł jej zamiar.
- Chodź tu szybko! Nayada nie żyje!
Cofnął się wychodząc z pomieszczenia. Spoglądał to raz na nią raz na niego starając się utrzymać poważną minę.

Elf usłyszał krzyk Sharka. Złapał swoją laskę i użył jej do oświetlenia ciemności spowijajacych korytarz. Starał sie zejść jak najszybciej, lecz strome schodki sprawiały, ze musiał bardzo uważać, aby sie nie posliznac. Z każdym krokiem słyszał piski coraz głośniej. Gdy stanął w końcu u podnozy schodów, jego oczom ukazał sie makabryczny obraz. Na podłodze leżała Naya, cała we krwi, otoczona wianuszkiem małych stworzen, w których mag rozpoznał hipogryfy. Nie był jednak tego pewien. Nigdy nie widział ich na własne oczy, tylko na kartach starych ksiąg.

Pierolle stał oslupiony tym co zobaczył. Był przerażony, musial działać.
"Gdzie jest Sharkon?! Cholera!" - pomyślał elf. Światło nie było na tyle mocne, aby przebić sie przez ciemności spowijajacych całe pomieszczenie. Coś jednak nie pasowało. Małe hipogryfy nie były na tyle niebezpieczne i silne, aby zabić człowieka. I to jeszcze kogoś takiego jak Naya. Gdzieś musiała być ich matka, stworzenie, które mogło by zabić Nay. Wyczarował szybko małą kule ognia, która nie była zbyt silna bronią, zdolna zadać poważne obrażenia, lecz widok ognia wystarczył by przepedzic hipogryfy. Szybko kleknal przy Nay, sprawdził precyzyjnie tentno. Jeszcze żyła. Zaczął szukać rany, która by powodowała tak obfite krwawienie, aby moc ja ulepszyć. Lecz co go całkowicie zdumialo, kocica nie miała żadnej widocznej rany. Coś tu nie pasowało.

-Shark, do cholery, gdzie jesteś?! - mag rozejrzal sie nerwowo wokół. - co tu sie dzieje?!

Bardzo mocno musiała kocica pilnować się by nie śmiać. Ponieważ maluchy łaskotały ją tak gdzie krew zmywały. Ork się wczuł, krzyczał a ciemności i zapach krwi swoje robiły. Zjawił się wystraszony elf, krzyczał strasznie aż małe hipogryfy się wzdrygnęły. Dopadł do kocicy to specjalnie mało oddychała leżąc z rękoma rozłożonymi na boki. Jeden z skrzydlatych przyjaciół dźgnął elfa w plecy bo ruszał kocicę.
Mag zaczął panikować, bardziej wyczuwając, że coś tu nie gra a kocica zaczęła się śmiać bo jakaś samica pod pachą ją trącała.
- Shar dobij mnie... dooooobij...
Niestety żarcik z umarłą się nie udał do końca, wycharczała wesoło owe słowa unosząc powieki i patrząc z podłogi na Piera.
- Wybacz, nie mogłam się powstrzymać.
Usiadła dając policzek do wylizania maluchowi, śmierdziała i pasuje się obmyć, fartuch też do prania miał ork.

Sharkon wyszedł z ciemniejszego zaułka z twarzą ledwo powstrzymującą śmiech. Podał rękę Nay by mogła wstać.
- Jak chcesz możesz skorzystać z mojej łaźni. Niestety nie mam za bardzo jakiś innych ubrań, więc mogę zaoferować jedynie skórę niedźwiedzia do okrycia.
Spojrzał na stadko małych stworów biegających w koło i skaczących.
- Tylko to co tu ujrzałeś Pierolle ma zostać między nami. Inaczej to Ty będziesz ich następnym obiadem.
Spojrzał na niego groźnym wzrokiem mówiąc to jednak po paru sekundach uśmiechnął się i klepnął go w plecy.

Elf nie mogl uwierzyc, ze zrobili sobie z niego kawał.

-No nie... Ja tu mało zawału nie dostanę, a wy sobie głupie kawały robicie z biednych ludzi. No poprostu was zabije... - usiadl na schodkach, ocierajac pot z czoła i biorac głęboki wdech żeby się uspokoić. Podszedł do niego jeden z małych hipogryfów i zaczął skubać jego but.

- A tak w ogóle, to skądś ty je wytrzasnął, Hę?- zapytał Pier. - Jakoś mi nie pasujsz Sharku do roli matki zastępczej.

- A tam, musiałeś chrzest przejść. Zabijać mnie?
Słodkie niebieskie oczka patrzyły na niego gdy kocica, nadal pokrwawiona zbliżała się do maga. Oj, oj, co to knuło?
- Użyczę sobie twojej łaźni a okrycie z niedźwiedzia będzie idealne.
Aż zamruczała na samą myśl o tym cieple i zapachu, miała jedną w domu, idealnie się na niej leżało przed kominkiem.
- Maluchy są moje... nie, w to też nie uwierzysz.
Warknęła do jednego z hipogryfów gdy ten łapał za rzemyki butów, nie wolno kraść a trzeba je troszkę poustawiać. W końcu matki nie miały to im ją zastąpi do pewnego wieku.

- Znalazłem je polując na harpie, którą mogłeś zauważyć w pokoju. Ich matka musiała zginąć od niej lub jej podobnej. A ja jakoś nie mogłem ich tam zostawić.
Spojrzał na Nay do której znów lgnęły małe stworzonka.
- Ale jak widać szybko znalazły sobie nową matkę.
Zaśmiał się i podniósł na rękach jednego z hipogryfów. Ten lekko wystraszony tym zajściem usiadł cicho na rękach Sharkona i spoglądał na niego.
- Można by je oswoić, wtedy mielibyśmy małą armię i do tego szybki transport powietrzny, ale zasługują na wolność jak każde stworzenie.
W tym momencie z wejścia do pomieszczenia zawarczał Tosh miotając wzrokiem po stworzeniach.
- Nie Tosh nie zjesz ich już Ci to mówiłem.

Nowa mama maluchów była zadowolona bo teraz to jej nikt nie podskoczy. Są małe ale jak sie stadem rzucą to mogły by kogoś zabić. Z czasem urosną i na pewno chronić ją będą zawsze.
- Będą wolne lecz wiem, że jeśli będzie potrzebna pomoc to pomogą. Na samo zastraszanie też się nadadzą bo będą się tu pojawiać.
Wzięła innego hipogryfa na ręce by przytulić ale szybko postawiła go na ziemi bo skubał fartuch czując krew.
- Tosh nie chce jeść tylko one go po tyłku i za ogon ciągną. Idę się wykąpać.
Zawołała warga by jej towarzyszył, skórę z niedźwiedzia odszukała a następnie zniknęła w łaźni by się do normalności doprowadzić.

Naya zniknęła w ciemnym korytarzu schodów. Pier cały czas nie wiedział co o tym myśleć. W sumie to dobrze, że ork się nimi zaopiekował. Tak jak powedziała Nay, hipogryfy mogły być bardzo pomocne, jesli by je tylko oswoić. Elf wziął najbliższego hipogryfa na ręce i przyjżał mu się. Ten z kolei zaczął skubać guzik od szaty. Nie wyglądały na przestraszone obecnością ludzi. Jego pórka lśniły nawet tu w ciemności.

- Dobrze Panie Sharkonie, na moją dyskrecje może pan liczyć. Pomocy też z chęcią użyczę, jeśli tylko będę potrafił w czymś pomóc. - powiedział mag, głaszcząc małego hipogryfa, który właśnie chciał chwycić go za palec, ale elf szybko zabrał rękę.

Odstawił na ziemie malucha trzymanego w dłoniach i rzucił na drugi koniec pomieszczenia spory kawał mięcha przez co wszystkie hipogryfy rzuciły się w tamtą stronę. Ten którego trzymał Pierolle mało nie wsadził mu skrzydeł w twarz zeskakując na ziemie. Sharkon podszedł do maga i klepnął go w ramię.
- Koniec oglądania na dziś.
Wrócił z magiem do głównej komnaty zamykając za sobą ciężkie metalowe wrota na klucz. Podszedł do stołu chwycił za wszystkie trzy kufle i napełnił je na nowo. Odstawił je na miejsce i siadł na fotelu wycierając się z krwi znalezioną gdzieś materiałową szmatką.
- Dwanaście hipogryfów. Tak pomoc mi się przyda. Prędzej ja bym rozniósł twierdzę z nerwów niż one.

Elf usiadł i chwycił za swój kufel, po czym pociągnął z niego spory łyk i westchnął.

- Spokojnie Sharku damy radę. Nie widziałeś jak Nay świeciły się oczy, gdy patrzyła na małe? Zakochała się w nich od pierwszego wejrzenia. Myślę, że obudził się w niej matczyny instynkt. Z jej pomocą z pewnością sobie poradzimy.

Kąpiel długo nie trwała, wszak to świeża krew więc szybko poszło. Dzięki wargowi znalazła to futro w które miała się wcisnąć. Otulona nim wróciła do towarzystwa, przepraszający wzrok miała gdy wilgotne włosy rosiły niedźwiedzie futro. Niestety ork nie miał w swojej łazience odpowiedniego ręcznika dla niej. Zajęła sobie fotel drugi by w nim zatonąć podkulając też nogi.
- O czym to panowie gawędzą?
Błękitne oczęta kocicy spojrzały najpierw na orka a potem przeniosły się na maga. Chciała być w temacie.

Pier wstał i podał Nay kufel.

-A rozmawiamy o tym jak dobrą matką będziesz dla hipogryfów - elf uśmiechnął się siadając na swoim miejscu. - Nie ma co sie oszukiwać. Bez twojej pomocy sobie tutaj nie poradzimy. Nawet z moimi magicznymi sztuczkami w zanadrzu, Sharkowi i mi będzie trudno zaopiekować się tymi hipogryfami.

Przyjrzał się wracającej w futrze kocicy, jeszcze mokrej po kąpieli. Gdy usiadła podał jej kufel pełen trunku.
- Racja. Poza tym mimo moich gniewnych krzyków Ty bardziej będziesz w stanie je uspokoić. Masz w sobie dar do takich rzeczy.
Uśmiechnął się i pociągnął duży łyk trunku.
- No i może same zechcą z nami zostać. Mieć takie stworzenia w klanie to duża zaleta. Ciekaw jestem tylko co by na to Marius powiedział.

Uśmiechała się, rumieńce miała po ciepłej wodzie a futro grzało porządnie. Odebrała kufelek z trunkiem, zamoczyła w nim usta a potem odezwała słuchając o czym gadali.
- Tak, mam dar do łagodzenia bestii.
Tutaj nie ma co sie sprzeczać, spojrzała nawet na orka a potem zaczęła gładzić po głowie warga co to wcisnął pysk na fotel.
- Marius może sobie mówić co chce, jeśli maluchy zechcą zostać co jest bardzo możliwe to je przyjmie. Przydadzą się nawet do prostych zajęć. Dobry sojusznik.

- Dobry to mało powiedziane. Dorosłe hipogryfy są w stanie unieść nawet trójkę ludzi co daje nam możliwość szybkiego transportu. A i walczyć potrafią całkiem dobrze.
Ork mimo iż był barbarzyńcą znał się na zwierzynie, polowaniach i nieco na anatomii niektórych stworzeń. Nay przykuła na chwilę jego uwagę siedząc owinięta w skórę niedźwiedzia.
- Będę musiał znaleźć coś większego i cieplejszego niż ta skóra. Będzie Ci wygodniej.

- Też tak myślę. W sumie nigdy nie spotkałem Mariusa i nie znam go zbytnio, ale dlaczego miałby z tego robić problem? - mag spojrzał po towarzyszach.

- Będe musiał chyba przyswoić sobie wiedzę z otwierania portali, jeśli chcemy je wydostać stąd niepostrzezenie. Nigdy tego nie robiłem, ale przy odrobinie przysiadu i ćwiczeń, myślę, że uda się otworzyć jakiś na niewielką odległość. Dobrze, że las jest zaraz za murami twierdzy, nie jest to zbyt daleko. Mam tylko nadzieję, że ten rodzaj magii ma jakieś cechy wspólne z przywoływaniem rzeczy. Bardzo by to uprościło naukę...

- To też jest dobre.
Rozmawiała to była w formie człowieka, gdyby tylko miała leżeć przy kominku była by kotem. W końcu który kot nie lubi się grzać? Spoglądała na maga gdy mówił o portalach.
- O wyprowadzenie maluchów się nie bój, teraz są małe ale kilka tygodni i podrosną więc komnaty Sharkona będą za małe. Ja je wyprowadzę cicho, wbrew pozorom nie są głupie.
Nie było hipogryfów słyszeć gdyż po jedzeniu na pewno spały, jak to dzieci. Podciągnęła skórę wyżej bo świecić ciałem nie zamierzała, aż tak za tym nie przepadała.
- Do magii mam nie najlepsze podejście.

Sharkon wiedział o tym jak kocica nie lubi magii. Sam też za nią nie przepadał ale nie w takim stopniu jak ona. Zamruczał pod sonem gładząc się po brodzie.
- Coś się wymyśli. Jednak większym problemem będzie znaleźć miejsce dla nich gdy urosną. Jakąś zagrodę. Niektórym może się nie podobać stado hipogryfów szalejących między namiotami.
Pociągnął kolejnego łyka alkoholu i oparł się wygodnie.
- Może uda mi się coś zbudować.

-A gdyby tak zagospodarować dla nich jedną z wież? Mało to ich mamy w twierdzy? Maluchy przecież umieją latać, spokojnie mogły by sie dostawać drogą powietrzną- powiedział Pier. - Wystarczy przecież tylko ją troche dla nich dostosować.

- Pomysł z wieżą nie jest zły, doskonały jeśli się ją przystosuje dla nich. Oczywiście jak urosną, platformę do lądowania i zechcą spać wyżej. Lepsze to niż podziemia. Teraz im to starcza ale potem będzie problem.
Mag dobrze kombinował, ona już pogada z budowniczymi klanu by rozrysowali odpowiednie rzeczy.

Pier ucieszył się, że pomysł z wieżą się spodobał. Wypił kolejny łyk trunku i się zamyślił.

- Zgadzam się. Wieża będzie idealna. Będą miały swoją przestrzeń i nie będą nikomu wadzić. Wieża hipogryfów. Nawet brzmi całkiem nieźle.
Zaśmiał się i wypił za pomysł maga.